PRZYKŁADOWY
Trial 3 / NL

trial „The Netherlands” opierał się na doświadczeniach i wnioskach z pierwszych dwóch TRIALI DRIVER+, co pozwoliło przygotować je w bardziej wydajny sposób. Ponadto metodologia trial guidance methodology (TGM) była już na tyle dojrzała, że mogła stanowić solidną podstawę do planowania.

Cel
Przedmiotem tego Trialu prowadzonego w ramach projektu DRIVER+ był scenariusz powodzi błyskawicznej, w którym symulowano przerwanie śluzy spowodowane ciężkimi warunkami pogodowymi. W wyniku tego zdarzenia doszło do zalania dużego obszaru w centrum Hagi, uszkodzenia infrastruktury i zagrożenia dużej części mieszkańców miasta. Kaskada skutków obejmowała przerwę w zasilaniu prądem oraz zalanie infrastruktury drogowej i kolejowej, co wpłynęło na mieszkańców tego obszaru. Celem tego Trialu prowadzonego w warunkach symulowanych było usprawnienie bieżących możliwości zarządzania kryzysowego poprzez wskazanie rozwiązań, które mogłyby wyeliminować potencjalne niedociągnięcia w zakresie zarządzania zasobami służb ratowniczych podczas długotrwałych kryzysów na dużą skalę, możliwości wymiany informacji na temat kryzysu między agencjami i organizacjami oraz niedociągnięć związanych z planowaniem i zarządzaniem szeroko zakrojoną ewakuacją mieszkańców z obszarów miejskich.

Luka
Zidentyfikowano trzy luki:

• ograniczenia dotyczące planowania zasobów (wykwalifikowany personel i sprzęt) służących do reagowania podczas długotrwałych kryzysów na dużą skalę,
• trudności w obszarze wymiany informacji na temat kryzysu między agencjami i organizacjami (nazywanej również interoperacyjnością) oraz
• niedociągnięcia związane z planowaniem i zarządzaniem skutkami pośrednimi akcji ewakuacyjnych na dużą skalę prowadzonych w obszarach miejskich.

PYTANIE BADAWCZE
W ramach iteracyjnego procesu prowadzonego między praktykami, dostawcami rozwiązań i zespołem zarządzającym Trialu sformułowano trzy pytania badawcze, każde dotyczące jednej z luk.

• W jaki sposób narzędzia symulacyjne mogą usprawnić zarządzanie zasobami w przypadku długotrwałych operacji ratunkowych zakrojonych na dużą skalę?
• W jaki sposób sieciocentryczny system wymiany danych może poprawić wymianę informacji między odpowiednimi podmiotami i ujednolicić zrozumienie aktualnej sytuacji?
• W jaki sposób narzędzia symulacyjne mogą pomagać w planowaniu i zarządzaniu ewakuacją na wielką skalę z uwzględnieniem danych o ruchu drogowym dostarczanych w czasie rzeczywistym?

Plan zbierania danych
Plan zbierania danych stanowi podstawę złożonej z trzech wymiarów ewaluacji rozwiązań w ramach czynności związanych z Trialem (wymiar Trialu, zarządzania kryzysowego i rozwiązań), które przeprowadzono z wykorzystaniem metodologii trial guidance methodology. W wymiarze Trialu zastosowano zbiór predefiniowanych wskaźników KPI wykorzystywanych w poprzednich wydarzeniach tego typu. Do ewaluacji wydajności w wymiarze Trialu opracowano kwestionariusz dla wszystkich osób zaangażowanych w Trial 3 (komitet organizacyjny Trialu i personel Trialu, uczestnicy, obserwatorzy i dostawcy rozwiązań). Dane dotyczące wymiaru rozwiązania zbierano na dwa sposoby – oba z wykorzystaniem narzędzia OST:

1. dla każdego rozwiązania opracowano – zgodnie z danym blokiem scenariusza – kwestionariusz dotyczący wykorzystania rozwiązania w danym bloku Trialu;
2. opracowano listy kontrolne dla obserwatorów, którzy mieli śledzić wykorzystanie rozwiązania do poszczególnych zadań realizowanych przez grupy praktyków (np. koordynatorów Administracji Zasobów Wodnych). Ponadto tzw. „chodzący obserwatorzy” obserwowali interakcje związane z wykorzystywaniem rozwiązania zachodzące między różnymi grupami praktyków (np. Administracji Zasobów Wodnych wysyła informacje do koordynatorów Policji ).

Oprócz wypełniania kwestionariuszy monitorowano i rejestrowano takżę całość komunikacji cyfrowej. Dla wymiaru zarządzania kryzysowego sporządzono prawdopodobny scenariusz prowadzenia operacji ratowniczej. Na jego podstawie opracowano listy kontrolne dla każdego obserwatora ułątwiające obserwację kluczowych zdarzeń, jednocześnie pozwalając mu na swobodne notowanie dodatkowych spostrzeżeń.

Dodatkowo regularnie organizowano krótkie odprawy, w czasie których zbierano wnioski i obserwacje na temat wszystkich trzech wymiarów przeprowadzonych działań. Obserwatorzy odbywali tespotkania bezpośrednio po każdym bloku scenariusza; z kolei spotkania praktyków i personelu technicznego odbywały się na zakończenie każdego dnia.

Ewaluacja
Zgodnie z metodologią TGM ewaluację podzielono na trzy główne tematy: Trial, wykorzystywane rozwiązania i zarządzanie kryzysowe. Dla każdej części zebrano i przeanalizowano szereg odpowiednich wskaźników KPI. Metodą zogniskowanych wywiadów grupowych pozyskano dane referencyjne na temat standardowych metod adresowania omawianego scenariusza. Następnie rozegrano scenariusz implementujący innowacyjne rowiązania, umożliwiając tym samym dokonanie oceny różnic i sprawdzenie, jakiego rodzaju usprawnienia można osiągać dzięki stosowaniu testowanych rozwiązań.

Scenariusz
Prognozy przewidywały, że nadciągający z północno-zachodniej części Morza Północnego sztorm dotrze do wybrzeża Holandii za 2 dni. Po pojawieniu się sztormu wysoki poziom wody i trudne warunki pogodowe spowodowały awarię śluzy w Scheveningen i zagroziły wałom przeciwpowodziowym. W następstwie doszło do zalania trzech głównych okręgów w Hadze. Uszkodzenie elementów infrastruktury krytycznej przez powódź wywołuje efekt kaskadowy: awaria sieci energetycznej doprowadziła do przerwania dostaw wody pitnej oraz pozbawiła ogrzewania znaczną część okolicznej populacji. Infrastruktura transportowa została zalana, pokryta gruzem lub uszkodzona, co zakłóciło bądź kompletnie uniemożliwiło komunikację. W celu obniżenia potencjalnych skutków masowa ewakuacja została zainicjowana jeszcze w fazie rozwoju zagrożenia. SRH współpracowała z innymi interesariuszami, takimi jak Administracja Zasobów Wodnych czy operatorzy infrastruktury krytycznej. Scenariusz odegrany podczas Trialu obejmował fazy reagowania oraz ograniczania skutków powodzi i został podzielony na cztery odrębne bloki: 1) efekt kaskadowy (faza reagowania), 2) ewakuacja (faza reagowania), 3) ocena szkód (faza reagowania), 4) kontrola szkód (faza ograniczania skutków).

Wybrane rozwiązania
W odpowiedzi na zaproszenie do składania ofert otrzymano początkowo 25 wniosków. Po przeprowadzeniu szczegółowego procesu selekcji, bezpośrednich spotkań i prób wybrano pięć innowacyjnych rozwiązań. Rozwiązania oceniano pod kątem ich zdolności do adresowania szeregu luk zidentyfikowanych przez praktyków na wcześniejszym etapie projektu. Oto one:

1. 3Di to interaktywny model hydrauliczny, który umożliwia specjalistom zarządzania kryzysowego zrozumienie dynamiki rozwoju powodzi oraz szybkie obliczanie efektywności planowanych działań ograniczających.
2. SIM-CI wizualizuje powódź i wpływ zainicjowanego przez nią efektu kaskadowego na infrastruktrę krytyczną w Hadze poprzez zastosowanie cyfrowego modelu miasta. Dzięki tej wizualizacji specjaliści zarządzania kryzysowego mogą przekonać się, w jaki sposób woda rozprzestrzenia się po obszarze miasta, włączając w to budynki i elementy infrastruktury krytycznej, takie jak drogi oraz sieci elektryczne i telekomunikacyjne.
3. CrisisSuite to internetowa aplikacja do zarządzania kryzysowego, która pozwala organizacjom skutecznie zarządzać przepływem informacji w sytuacji kryzysowej. Aplikacja obsługuje sieciocentryczne metody pracy zespołów kryzysowych poprzez tworzenie wspólnego obrazu kryzysu i udostępnianie go w płaszczyźnie poziomej i pionowej innym podmiotom procesu zarządzania kryzysowego.
4. Rozwiązanie to zapewnia wiarygodne informacje o ruchu drogowym, prognozy i wizualizacje oparte na różnych źródłach danych dotyczących ruchu drogowego (np. obrazowanie satelitarne/lotnicze), przekazuje również informacje dotyczące najlepszej trasy, uwzględniając aktualną sytuację na drogach i obszary objęte oddziaływaniem kryzysu (np. tereny zalane). Ponadto dostępne są w nim informacje satelitarne/lotnicze w formacie 2D i 3D.
5. HumLogSim to platforma oceny wydajności, która służy do obsługi procesów logistycznych w dziedzinie zarządzania kryzysowego. Jej funkcje obejmują obsługę planowania strategicznego oraz wsparcie decyzji taktycznych i operacyjnych poprzez ocenę i porównanie wydajności sieci w różnych sytuacjach oraz rzeczywistych działań z zakresu zarządzania kryzysowego.